Er was een Remuntada 2.0 nodig... Gisteren speelde Barcelona een klasse beter dan op die gedenkwaardige avond in maart 2017 toen PSG in Camp Nou met 6-1 werd geklopt. Toen ging elke kans, halve kans en penalty erin. Gisteren miste Barça te veel kansen om het nog echt spannend te maken. Als de ploeg gisteren de helft van zijn kansen had benut, had een Remuntada 2.0 zeker binnen handbereik gelegen. Nu rest de vroegste CL-uitschakeling in de laatste 14 jaar, maar wel één met opgeheven hoofd. Op een Barça-waardige manier.
De weken voor de thuiswedstrijd tegen PSG zette Barcelona een prima reeks neer in de Liga. Voornamelijk qua resultaten, want het voetbal was in die periode niet altijd om naar huis te schrijven. Tegen PSG kwam toen de doffe dreun. Ook nu, met het duel in Parijs op de rol, beleefde Barcelona een sterke fase in eigen land. De laatste weken echter ook met prima spel, dus de vraag was opnieuw hoe de ploeg het er deze keer tegen PSG vanaf zou brengen.
Ronald Koeman, zoals de Spaanse kranten na afloop schreven, 'legde het vlees direct op de gril' en stuurde zijn elftal puur op de aanval het veld in. Alles of niets! Wat op papier een 4-3-3 had kunnen zijn, maar in de praktijk een 3-4-3 werd, met Frenkie de Jong als centrale verdediger overrompelde Barça PSG vanaf minuut 1.
Met veel beweging in het midden, diepgang op de vleugels (Dest, Alba) en Dembele die continu achter de Parijse laatste lijn opdook, was er niets meer over van het voorspelbare, trage aanvalsspel van in de beginmaanden van het seizoen en met name de vorige 2-3 seizoenen. Achterin speelde De Jong als een veldheer, continu inschuivend op het middenveld en op tijd corrigerend in verdedigend opzicht.
Wat Koeman echter met name heeft veranderd is dat het middenveld weer het domein is van Barcelona! Waar hij zijn klus in Catalonie begon met een onderbezet middenveld in een 4-2-3-1 systeem is de middenlinie steeds meer het kloppend hart van de ploeg. Met Busquets en Pedri, Alba en Dest aan de zijkanten, een inschuivende De Jong en een uitzakkende Messi is het middenveld bomvol bezet, maar zorgde dat wel voor de volledige controle over de wedstrijd. Elke afvallende bal was voor Barcelona, elke afgeslagen aanval werd door Barcelona opgepikt, waardoor de gevreesde PSG-counter zelden gestalte kreeg.
De verdediging blijft nog steeds het zorgenkindje van Barcelona, maar door continu hoog druk te houden op de thuisploeg kwam Barça's laatste linie amper in de problemen.
Sergio Busquets voelt zich als een vis in het water op deze manier. In het begin van het seizoen nog regelmatig verguisd was hij ook tegen PSG weer één van de beste mensen van het veld. Zelfs de korte combinaties met Messi waren weer helemaal terug.
De dominatie op het middenveld zorgde er niet alleen voor dat PSG zelden kon uitbreken, maar ook dat Barcelona aanval na aanval kon lanceren op het doel van Keilor Navas. Vooral Dembele dook continu gevaarlijk op, deed veel goed, maar blijft maar onbezouwen en blind voor de goal. Tot 3, 4 keer toe had Dembele kans om te scoren of Messi vrij voor Navas te zetten. Even zoveel keer was het nèt niet! Daarmee was Dembele een van de weinige dissonanten in het elftal, terwijl Griezmann hard werkte, maar aanvallend toch weinig inbreng had.
Nieuwbakken voorzitter Laporta zag zo vanaf het ereterras waar hij zijn club in ieder geval zal moet versterken: in de punt van de aanval! Want uiteindelijk moest alle gevaar toch weer van Messi komen.
Nadat PSG via een dubieuze strafschop van de verder onzichtbare Mbappe op 1-0 was gekomen, was het Barça's aanvoerder die het heft in eigen handen nam en vanaf 25 meter kiezelhard binnenschoot! Een wondergoal. Kans na kans volgde, zelfs een strafschop die door Messi onbegrijpelijk (met zijn wreef!) werd ingeschoten en via Navas de lat raakte. Het had de 1-2 betekent vlak voor rust en waarschijnlijk een spectaculaire 2e helft. Maar het was het kantelpunt in het duel. In de 2e helft was Barcelona nog steeds oppermachtig, maar werden grote kansen schaarser. Het heilige vuur, voor rust nog hevig brandend, doofde langzaam uit. Barcelona kon niet anders dan zich neerleggen bij uitschakeling.
In tegenstelling tot de laatste 3-4 jaar gebeurde het dit keer met opgeheven hoofd. Vol strijdend, met voetbal dat Europa van Barcelona verwacht. Helaas nog zonder beloning, maar mocht de ploeg zich de komende jaren weer mengen tussen de Europese elite kan het duel in Parijs wel eens te boek gaan staan als de wedstrijd waarin het nieuwe Barça voor het eerst zijn gezicht liet zien aan Europa!
Comentarios