Het was opnieuw alles of niets voor Barcelona. Bij winst tegen Atletico Madrid kon Barcelona opnieuw de leiding pakken in La Liga. Maar opnieuw ging het mis. Net als bij de twee eerdere pogingen (Real Madrid uit, Granada thuis) ontbrak het ook tegen Atletico aan een soort urgentie, felheid en verbetenheid om dit keer wel de kans te pakken.
De gelatenheid waarbij het duel werd aangegaan, brak Barça op, terwijl ook Ronald Koeman naliet om Simeone te verrassen...
Waar Atletico dit seizoen al meerdere malen aantrad in hetzelfde systeem dat Barcelona de laatste maanden hanteert, was het niet verrassend dat Simeone die variant ook gisteren van stal haalde. Koeman had erop kunnen anticiperen, maar deed het niet en koos voor zijn gebruikelijk systeem, ondanks dat de laatste tegenstanders zich daar langzaam op aan het instellen zijn.
Met systeem tegen systeem kon Atletico verrassend hoog druk zetten op de thuisploeg die moeilijk aan voetballen toekwam, maar zelf ook slordig en traag was in balbezit. Hier leek geen ploeg aan het werk die vocht voor zijn laatste kans op de titel.
De beste kansen waren dan ook voor de bezoekers. Angel Correa werd dwars gezeten door Lenglet en Ter Stegen redde op een inzet van Llorente. Bij Barça waren er weinig spelers die hoger scoorden dan een 6je.
Het uitvallen van Sergio Busquets na ruim een half uur hielp Barcelona niet. Ilaix was zijn vervanger, maar het was Frenkie de Jong die een linie terug moest en Busquets' plek overnam. Een vreemde keuze van Koeman, aangezien het gevaar van een De Jong die in de 16 opdook, hiermee volledig wegviel. Met verder slechts 2 aanvallers en 2 wingbacks van Barcelona die simpel aan banden werden gelegd door de 2 wingbacks van Atletico was de thuisploeg aanvallend redelijk machteloos.
De naam Riqui Puig komt niet meer voor in het woordenboek van Koeman, maar Puig had een veel logischere vervanger van Busquets geweest, aangezien Puig veel meer de link naar Messi kan verzorgen dan Ilaix. Nu moest Messi steeds verder terugzakken om aan de bal te komen.
Toch zorgde een vleugje magie van Messi bijna toch voor de goal van Barça. Een briljante solo vlak voor rust eindigde uiteindelijk met een even indrukwekkende redding van Jan Oblak.
Na rust moest de geschorste Koeman iets veranderen om het spelbeeld te kantelen. Koeman veranderde.... niets.
Araujo kwam voor Mingueza, maar dat veranderde weinig, alhoewel Barcelona iets meer energie aan de dag legde.
Buiten een geblokt schot van Ilaix creëerde Barcelona nog steeds weinig, Atletico ook steeds minder.
Pas een kwartier voor tijd (!) besloot Koeman zijn systeem om te gooien naar 4-3-3 met Dembele er als 3e aanvaller bij.
Dat Sergio Roberto er op het middenveld bijkwam in plaats van Puig was echter net zo lachwekkend als belachelijk.
Alles moest aanvallend van Lionel Messi komen, maar in zijn eentje was er weinig eer te behalen, al was hij er vlak voor tijd met een vrije trap nog dichtbij.
Barcelona is dit seizoen van heel ver gekomen, Koeman heeft op bepaalde vlakken best goed werk verricht en de eerste stappen naar doorselecteren zijn genomen. Aan de andere kant heeft de ploeg nu voor de 3e keer in een maand tijd verzuimd om definitief het heft in handen te nemen in La Liga, is er tegen de andere ploegen in de top 4 alleen een keer van Sevilla gewonnen en zijn er nog steeds grote vraagtekens te zetten bij de manier van Koeman om wedstrijden te doen kantelen.
Net als bij een behoorlijk aantal spelers zal ook dat laatste meegenomen gaan worden in de evaluatie die Laporta na afloop van dit seizoen ongetwijfeld zal gaan doen....
ความคิดเห็น