Een dag na de eerste wedstrijd na het vertrek van president Bartomeu vierden opportunisme hoogtij in de Spaanse kranten: FC Barcelona was weer klaar om te domineren in Europa! Ronald Koeman had zijn ploeg de beste wedstrijd sinds zijn komst zien spelen, maar een en ander verdient wel enige nuancering. In Turijn werd Juventus terecht verslagen, liet Barça bij vlagen aardige dingen zien, maar ging er ook veel mis bij de Catalanen. Bovendien was dit Juventus allesbehalve Europese Top.
Waar heel Europa reikhalzend uitkeek naar eindelijk weer eens een rechtstreeks duel tussen Lionel Messi en Cristiano Ronaldo moest de Portugees passen vanwege een positieve coronatest. Juventus mistte bovendien sterkhouders als De Ligt en Chiellini.
Bij Barcelona begonnen revelatie Ansu Fati, nieuwkomer Dest en Sergio Busquets op de bank en mochten Dembele en Pjanic zich weer eens bewijzen.
De bezoekers hadden het beste van het spel, combineerden ook makkelijker dan de thuisploeg, maar waren slordig in de eindfase.
Griezmann, ook in de basis ten koste van de geblesseerde Coutinho, had pech met een pegel op de paal, terwijl Messi al na 1 minuut de kans liet liggen op zijn eerste velddoelpunt van het seizoen.
Het nieuwe 4-2-3-1 systeem van Koeman zorgt ontegenzeggenlijk voor meer dynamiek en snelheid in de aanvallen. Niet alles is gefocust op Messi en met Dembele (of Fati) is er in ieder geval weer enigszins diepte in het spel van Barça. Hierdoor oogt het spel al een stuk frisser dan onder Setien en Valverde.
Toch werden ook in Turijn de pijnpunten van de ploeg wederom duidelijk: zodra de bal niet direct wordt heroverd en een tegenstander onder de druk, die de ploeg van Koeman wel degelijk zet, uit kan voetballen, is het bij vrijwel elke tegenaanval bibberen. De achterhoede die nog maar 2 maanden terug 8 goals moest slikken tegen Bayern is nog vrijwel ongewijzigd, al had jongeling Ronald Araujo tegen Juventus een basisplaats vanwege de schorsing van Pique en vormt Dest een serieuze bedreiging voor de plek van Sergio Roberto.
Ook een matig Juventus zorgde hierdoor voor veel problemen en Alvaro Morata zag zelfs 3 goals afgekeurd vanwege (terecht) buitenspel. De defensie zal ook dit seizoen de achilleshiel blijven bij Koeman's ploeg.
Ook het spel van de 2 (!) controleurs op het middenveld is nog ver verwijderd wat het zou moeten zijn. Busquets heeft het net als afgelopen seizoen moeilijk en Frenkie de Jong en Miralem Pjanic grossierden tegen Juventus ook in balverlies en slordige passes, waardoor er te weinig geprofiteerd kon worden van de ruimte die er zeker lag.
Dat Barcelona ging rusten met een 0-1 voorsprong had het te danken aan een van richting veranderd schot van Ousmane Dembele, die verder weer erg onrustig speelde.
Na rust bleef Araujo geblesseerd achter in de kleedkamer. Barcelona verhuurde (!) 4 weken terug Jean-Clair Todibo en hield daarmee nog slechts 3 centrale verdedigers over. Het was slechts een van de vele staaltjes mismanagement van Bartomeu c.s.
Met Pique geschorst was het De Jong die na rust naast Lenglet ging spelen. Busquets kwam erbij naast Pjanic. De Jong kwam verdedigend niet in de problemen en zorgde opbouwend voor meer rust bij Barcelona. In de 2e helft kreeg de ploeg daarmee steeds meer controle over het duel en uiteindelijk ook steeds meer kansen. Barça verzuimde echter het duel op slot te gooien en zelfs een grote score weg te zetten, maar uiteindelijk was het Messi die met (opnieuw) een penalty die vlak voor tijd de 0-2 op het bord zette.
Op papier een geweldig resultaat, ware het niet dat dit Juve geen Europese reus is. Wel was er een verbetering te zien vergeleken met de voorgaande duels. Messi is nog steeds niet de oude, maar liet tegen Juventus weer een aantal keer zijn klasse zien, maar mist nog opvallend vaak de rust voor de goal. Uitblinker was echter Pedri. De 17-jarige jongeling was tegen Real Madrid nog zoekende op de rechterflank, maar voelde zich duidelijk meer in zijn element in een meer centrale rol en speelde een puike pot in Turijn.
Bemoedigende signalen voor Ronald Koeman, maar ook nog voldoende werk aan de winkel. Met een moordend schema van om de 3-4 dagen een wedstrijd en een nieuwe interlandperiode in aantocht zal het echter meer zaak zijn om iedereen fit en fris te houden dan het verfijnen van het systeem.
Koeman is ingestapt in de lastigste klus van zijn loopbaan, de resultaten zijn wisselend en het spel bij vlagen bemoedigend. Bovendien zal ook hij met argusogen kijken wat de presidentsverkiezingen voor hem persoonlijk gaan betekenen.