Pakte FC Barcelona afgelopen woensdag in Eindhoven nog (definitief) de koppositie in de CL-groep, gisteren werd ook de koppositie in de Liga weer heroverd. Beide keren gebeurde dat met een degelijke (in Eindhoven ietwat gelukkige), maar zeker geen spetterende uitvoering.
Met dezelfde basiself als in Eindhoven stuurde Ernesto Valverde zijn ploeg ook het veld in tegen Villareal. Na 2 competitiewedstrijden zonder winst (nederlaag tegen Betis, gelijkspel bij Atletico) moest er weer eens 3 punten gehaald worden. Bovendien hoopte Camp Nou ook weer eens op een goede wedstrijd van hun ploeg. Vlak voor en tijdens Messi’s armblessure speelde Barça een aantal prima wedstrijden (Spurs uit, Sevilla thuis, Real thuis, Inter uit), maar na Messi’s terugkeer viel de ploeg te vaak terug naar het moeizame spel wat we ook vorig seizoen zo vaak zagen.
Tegen Villareal was het niet anders, al moet gezegd worden dat de waslijst aan blessures er niet aan mee hielp. Sergio Roberto, Arthur Melo, Luis Suarez, Thomas Vermaelen, Sergi Samper en Samuel Umtiti... Allemaal waren ze niet beschikbaar vanwege blessures.
Vooral de afweizigheid van Arthur laat zich voelen. Een middenveld met Busquets, Vidal (te vaak voor de bal spelend) en Rakitic (uit vorm na zijn blessure) herbergt te weinig voetballend vermogen om een defensieve ploeg als Villareal uit elkaar te spelen. Coutinho is niet de typische Barcelona-middenvelder, maar zou in zulke wedstrijden misschien eens de voorkeur kunnen krijgen boven Rakitic en Vidal op het middenveld.
Op de linkerflank heeft Coutinho de laatste weken een beperkte inbreng en lijkt de Braziliaan nog steeds aanpassingsproblemen te hebben.
De aanvallende opbouw moest, net als tegen PSV, daarom opnieuw komen van Lionel Messi, die zich als ‘valse 9’ vaak liet terugzakken naar het middenveld. Het gemis aan een aanspeelpunt voor Messi vormde vervolgens echter toch voor problemen, al posteerde Vidal zich vaak in de punt van de aanval. De Chileen beschikt echter (uiteraard) niet over de eigenschappen van een goed aanspeelpunt.
Het meeste gevaar kwam daardoor voornamelijk vanaf de flanken en dan met name vanaf rechts, waar Nelson Semedo en Ousmane Dembele elkaar steeds beter lijken te vinden. Vooral Dembele was uitermate actief met acties en dribbels. De Fransman gaf zijn tegenstander regelmatig het nakijken, maar omdat vervolgens de eindpass en het overzicht ontbreken, strandt menig actie alsnog rondom de ‘16’.
Dembele lijkt enorme potentie te hebben, maar het is nog te vaak te wild en te blind om een bijbehorend rendement te hebben.
Toch was het Dembele die nog voor rust aan de basis lag van de openingstreffer. Zijn hoekschop (met rechts) was nog te kort, zijn daaropvolgende voorzet (met links) echter exact op maat voor Pique die zijn 2e treffer van de week kon scoren. Het was een doelpunt dat uit de lucht kwam vallen, want veel gevaar had de thuisploeg tot dan niet kunnen stichten.
Na rust werd het spel van Barça er niet beter op. Ook Villareal werd niet gevaarlijk, maar de kleine voorsprong gaf weinig geruststelling. Twintig minuten voor tijd bracht Valverde het grote talent Carles Alena voor Vidal. Hij bracht weer wat extra rust in de ploeg en bleek met zijn loopacties veel beter de ruimte te bespelen die Messi liet in de spits. Vlak voor tijd volgde zo ook de beloning voor de jongeling. Hij zorgde zelf voor rust op het middenveld, leverde de bal in bij Messi en koos zelf de diepte. De bal van Messi was magistraal, de stift en afronding van Alena niet minder.
Een geweldig moment voor Alena!
De combinatie tussen Messi en Alena deed veel toeschouwers terugdenken aan de tijd toen Ronaldinho Messi bediende voor diens eerste Barça-goal. Waren we gisteren getuige van de doorbraak van een nieuwe parel uit La Masia... eindelijk? Veel zal daarbij afhangen van Valverde. Gaat hij Alena eindelijk de kans geven of houdt hij vast aan middenvelders die op het oog veel minder geschikt zijn voor het typische Barça-voetbal?
We zullen het gaan zien...