Voorbereiding met hindernissen, maar hoopgevende start
Het was daags na de heenwedstrijd in de Spaanse Supercup in augustus. FC Barcelona was in Camp Nou overklast door Real Madrid (1-3 verlies) en leek zich, na het vertrek van Neymar, op te maken voor een zwaar seizoen. Lionel Messi poste op zijn Instagrampagina een foto van op het trainingsveld met als bijschrift: ‘Fucked up day, but you gotta get up and go. This just started’.
Drie dagen later ging Barça nog een keer kansloos onderuit tegen Real (2-0), maar daarna deed Messi exact wat hij aangaf in zijn Instagrampost: opstaan en doorgaan. En zijn ploeg bij hand nemen als nooit tevoren!
Barcelona beleefde een rampzalige transferzomer. De ploeg verloor zijn op één na beste speler en kreeg er een terugkerend talent dat overal mislukt was (Deulofeu), een Brazliaan die al een paar jaar in China speelde (Paulinho) en een jong talent voor (te) veel geld (Dembéle) voor terug. Messi besefte dat zijn laatste 3-4 goede jaren aangebroken waren en dat, wilde hij ook in deze fase van zijn carrière prijzen blijven winnen, er niets anders op zat om het team meer dan ooit op zijn schouders te nemen.
De start van de competitie begon voor Barça in een weekend waarin de stad werd opgeschrikt door een verschrikkelijke aanslag op de Ramblas. Daags daarna schoot Messi 3x op de paal, maar pakte zijn ploeg wel de eerste 3 punten. Aan de hand van een wervelende Messi legde Barcelona vervolgens toch een aantal geweldige wedstrijden op de mat. In september won de ploeg onder andere van Juventus (3-0), Espanyol (5-0) en Eibar (6-1). Met alleen in deze duels al 9 goals van de Argentijn was de afhankelijkheid van Messi echter immens.
Valverde’s 4-4-2
In diezelfde periode verloor Barcelona wel de beoogd opvolger van Neymar, Dembéle, met een ernstige spierblessure. Het was de volgende tegenslag voor de nieuwe coach Ernesto Valverde. Met als enige alternatieven voorin de niet capabele Deulofeu en Alcacer begreep Valverde dat hij niet kon vasthouden aan Barça’s huisstijl 4-3-3. Messi en Suarez werden voorin geposteerd en met name in balverlies daarachter 2 linies van 4. Paulinho was als vierde middenvelder vaak degene die in balbezit over Messi heenkwam om toch nog enige bezetting voor de goal te hebben. Het leverde een voor Barcelona ongebruikelijke 4-4-2 systeem op, waarbij het gevaar op de flanken moest komen van de opkomende backs, Sergi Roberto of Semedo en met name van Jordi Alba, die na het vertrek van Neymar de gehele linkerflank kon bestrijken en vooral in de eerste maanden één van de uitblinkers was.
Het 4-4-2 systeem mocht dan niet des Barça’s zijn, wat wel weer langzaam terug was te zien, was het snel en hoog druk zetten op de tegenstander. Pas als de bal niet in korte tijd werd heroverd, zakte de ploeg wat verder in. De intentie om het middenveld te controleren werd ook weer langzaam zichtbaar. Valverde’s ploeg speelde compacter dan die onder Enrique wat vooral het spel van Iniesta, Busquets en Rakitic ten goede kwam. Waar zij de voorgaande jaren nog vaak kwamen te zwemmen tussen defensie en ‘MSN’, speelden zij nu veel korter op elkaar waardoor Barcelona weer vaker de baas was op het middenveld.
Goede resultaten, geen goed spel
Toch was de verdeeldheid onder de Culés groot over dit Barcelona. De ploeg ontbeerde, zeker in de breedte, kwaliteit en veel duels deden pijn aan de ogen. Na een verrassend goede septembermaand volgde een lange periode met matig voetbal, ingeleid met een historische wedstrijd tegen Las Palmas thuis in een leeg Camp Nou als gevolg van het uit de hand gelopen referendum voor Catalaanse onafhankelijkheid op 1 oktober. Later die maand volgde pas het eerste puntverlies bij Atletico Madrid: door een late gelijkmaker van Luis Suarez, misschien wel Barça’s slechtste speler in de eerste maanden van het seizoen, bleef de koploper wel ongeslagen. Het puntverlies kwam in een serie matige wedstrijden, waarin de ploeg wel de volle winst pakte, maar zelden kon overtuigen. Ook de groepsfase in de Champions League verliep erg stroef met na het eerste duel tegen Juventus nog maar 6 gescoorde doelpunten, waarvan 3 eigen goals! Meer dan ooit moest Barcelona beroep doen op hun keeper. Samen met Lionel Messi was Marc-Andre Ter Stegen van doorslaggevend belang in de resultaten van dit seizoen! Mede omdat Real Madrid in deze periode wel veel punten liet liggen en op grote achterstand kwam in de Liga bleef heftige kritiek echter achterwege, maar het regelmatige gemor en de vaak halflege tribunes in Camp Nou lieten zien dat er van Barcelona meer verwacht wordt dan alleen goede resultaten.
Vorentscheidung in December
Na een gelijkspel bij het verrassende Valencia ging de ploeg van Valverde ongeslagen op weg naar de eerste Clasico van het seizoen waarin het Real bij winst op maar liefst 11 punten kon zetten! De Clasico verliep typerend voor het Barcelona van dit seizoen. Voor rust een onmachtig Barça (en een ook niet bijster sterk Real), na rust een aantal momenten van de bezoekers die het duel volledig op zijn kop zetten en Lionel Messi die zich wederom ontpopte tot enige echte koning van Bernabeu! De 0-3 zege betekende de derde zege op rij bij Real, maar voelde toch anders dan andere spectaculaire zeges in Bernabeu de laatste jaren, zoals de 2-3 (2016/2017), 0-4 (2015/2016), 3-4 (2013/2014) en laat staan de 2-6 uit 2009! FC Barcelona was een vreemde ploeg geworden. Het elftal sprankelt maar zelden, krijgt weinig goals tegen en gaat uiterst effectief om met de geboden kansen. Feit is wel dat de voorsprong op Real oploopt naar 11 punten, terwijl naast belager Atletico ook al volgt op 9 punten! Ondanks het soms matige spel is het kampioenschap voor de kerst al dichtbij!
Eindelijk droomversterking
Wat in de hectische zomerperiode niet lukte, lukt uiteindelijk wel in de winsterstop: droomaanwinst Philippe Coutinho wordt uiteindelijk voor een megabedrag van circa 160 miljoen losgeweekt bij Liverpool! Inzetbaar op links en rechts, voorin en op het middenveld lijkt de Braziliaan de mogelijkheden van Valverde in één (dure) klap enorm te vergroten. Met de naderende rentree van Dembele is er plots weer volop aanvallend potentieel!
De periode na de korte winterstop laat ook het beste voetbal van het seizoen zien. Valverde's systeem blijft enigszins behoudend, maar er komt steeds meer lijn in het spel van de Catalanen. In januari wordt de jarenlange ‘Vloek van Anoeta’ opgeheven. Na een 2-0 achterstand wint Barcelona voor het eerst sinds 2007 bij Real Sociedad (2-4).
Real Betis krijgt in eigen huis voetballes van Barcelona en een ontketende Lionel Messi (0-5) en in een extreem drukke januarimaand legt Barça de basis voor de 5e Copa del Rey finale op rij.
Ongeslagen richting kampioenschap
Mede vanwege het drukke (beker)programma komt er toch weer zand in de Catalaanse motor. In februari zorgen gelijke spelen tegen Espanyol en Getafe ervoor dat Atletico tot op 5 punten nadert. Op 4 maart, een week na de beste wedstrijd van het seizoen tegen Girona (6-1), komt Atletico op bezoek in Camp Nou voor wat de beslissing kan worden in de strijd om het kampioenschap waarvoor Real Madrid dan al definitief is afgehaakt.
Wie anders dan Lionel Messi schiet zijn ploeg met een fenomenale vrije trap in een matige wedstrijd langs de Madrilenen! De marge is weer 8 punten en die zal niet meer in gevaar komen. Barça blijft zelfs ongeslagen en verbetert uiteindelijk het stokoude record van Real Sociedad uit begin jaren 80 door meer dan 38 competitiewedstrijden zonder nederlaag te blijven! Op zondag 29 april kan de titel definitief gepakt worden, maar ook bij aanstaande degradant Deportivo La Coruna moet Lionel Messi de ijzers uit het vuur halen. Dankzij een hattrick van Messi wint Barcelona met 2-4 en is het 25e kampioenschap van de club een feit. In de laatste 10 jaar pakt Barcelona 7 keer de titel! Het tekent de totale overheersing van FC Barcelona in Spanje het laatste decenium en dat alles ondanks de aanwezigheid van één van de sterkte Real Madrid selecties in de geschiedenis!
De Copa del Rey finale van Don Andres
Barcelona wint ook voor de 3e maal in de laatste 4 jaar de dubbel in Spanje! In een fenomenale demonstratie wordt Sevilla met 5-0 weggevaagd! Iedereen speelt geweldig, maar één man steekt er bovenuit: Andres Iniesta! Als hij vlak voor tijd gewisseld wordt en een staande ovatie krijgt, is het duidelijk dat dit zijn laatste seizoen voor de Catalaanse club is. Vijf dagen later maakt hij zijn beslissing openbaar op een emotionele persconferentie waar hij een minutenlang applaus krijgt van journalisten en medespelers. FC Barcelona verliest met Iniesta één van zijn beste spelers ooit en zeker zijn meest geliefde! Zelden zal er een speler zoveel applaus hebben geoogst in alle stadions waar hij speelde.
Alleen bij het smakeloze Oranje publiek werd hij enkele jaren geleden uitgefloten...
CL-fiasco
Waar Barcelona dit seizoen oppermachtig was in eigen land werd het het lachertje in Europa. Voor de vierde keer in de laatste 5 jaar werd de ploeg uitgeschakeld in de kwartfinales. Een belabberde prestatie, zeker gezien de suprematie in eigen land!
Na een al uiterst moeizame groepsfase worstelde de ploeg zich in de achtste finales langs Chelsea via een gelukkig gelijkspel (1-1) op Stanford Bridge en een geflatteerde 3-0 zege (2x Messi) in Camp Nou. De knock-out fases in Europa verlopen de laatste jaren bijzonder stroef en vooral in uitwedstrijden is de ploeg kwetsbaar en uitglijders als die van vorig jaar tegen PSG (4-0) of Juve (3-0) lijken elk moment op de loer te liggen. Met AS Roma trof Barça één van de zwakste ploegen van de laatste 8. Een matige thuiswedstrijd leverde een 4-1 overwinning op (opnieuw 2 own goals!), waardoor de return in Rome een formaliteit leek.
Leek...., want juist in die wedstrijd zette Barça een grote frons achter een verder (qua resultaat) perfect seizoen en zaaide Valverde twijfels met zijn tactische capaciteiten.
Wat er op 12 april in Stadio Olympico gebeurde, behoort tot één van de grootste afgangen in de clubhistorie. Te vergelijken met de 4-0 nederlaag van het Dreamteam van Johan Cruijff in de CL-finale tegen AC Milan in 1994 en de 4-0 bij PSG van vorig jaar. Deze keer was de tegenstander echter van een aanmerkelijk minder kaliber en had Barcelona een voordelige marge van 3 goals... En toch ging het falikant mis in Rome.
Barça leek gekomen om de voorsprong te verdedigen in plaats van te spelen om te winnen. Een strijdwijze die niet bij Barcelona past, maar misschien wel enigszins bij Ernesto Valverde. De bezoekers wachtten Roma op op eigen helft en zetten geen enkele druk op de bal.
Rome beleefde een historische voetbalavond en bereikte door een 3-0 overwinning de halve finales. Een enorme verrassing, al had je het idee dat zo een wedstrijd altijd in de lucht hing dit seizoen voor een vaak matig Barça. De uitschakeling zorgde voor een behoorlijke smet op het seizoen, die zelfs bij de parade door de stad na het kampioenschap als een donkere wolk boven de open bus bleef hangen.
Einde tijdperk?
De laatste jaren is al vaker gesproken over een einde van een Barça-tijdperk. Na de periode Guardiola/ Vilanova bleef Barcelona onder Tita Martino volledig zonder prijzen. Met de komst van Luis Enrique en zijn MSN werd er nieuw leven in de ploeg geblazen, maar na de treble van 2015 zakte de ploeg elk jaar iets verder weg. Tel daarbij het vertrek op van iconen als Puyol, Xavi, Alves en nu Iniesta en het is gerechtvaardigd om te stellen dat het geraamte van de ploeg die 2011 Manchester United wegblies in de finale van de CL serieus aan het afbrokkelen is. Messi, Busquets en Pique zijn daarvan de laatst overgeblevenen.
Wil dat zeggen dat Barcelona de komende jaren wegzakt?
Zolang Messi nog op dit niveau speelt, gaat dat niet zo snel gebeuren, maar de club zal wel iets moeten doen. De huidige selectie telt nog teveel spelers van het kaliber Aleix Vidal, Paco Alcacer of Andre Gomes. Spelers die niet Barcelona waardig zijn, waardoor de druk op de basiself in een lang seizoen erg groot wordt. Ook staat deze categorie spelers de doorstroom van talenten uit La Masia in de weg. Er is de laatste jaren heel geld uitgegeven aan middelmatige spelers en aan de andere kant zijn (daardoor?) talentvolle jongens uit de eigen jeugd weggelopen naar andere Europese topclubs. Sergio Roberto is de laatste die (in 2012) de overstap maakte van jeugd naar eerste elftal. De club doet er goed aan om zijn identiteit weer terug te krijgen, dat wil zeggen de jeugd weer een eerlijke kans te geven, het middenveld dusdanig te versterken dat van daaruit wedstrijden gecontroleerd kunnen worden en op die manier het sprankelende en toonaangevende spel weer terug naar Camp Nou te brengen. Més Que Un Club is het motto van de club, maar op dit moment lijkt Barcelona in veel op elke willekeurige andere Europese topclub: veel dure (aanvallende) aankopen, weinig jeugdspelers die een kans krijgen en te vaak het resultaat dat de voorkeur krijgt boven het spel. Deze zomer krijgt het bestuur en technische staf opnieuw de kans om hieraan te werken. Volgens voorzitter Bartomeu is er slechts 60 miljoen euro beschikbaar bovenop de uitgaande transfers, wat inhoudt dat de club nu echt moet zien om de grote groep spelers zoals hierboven genoemd, te verkopen.
Het lijkt erop dat Antoine Griezmann gaat komen van Atletico Madrid en de komst van Arthur (type Xavi/Iniesta) vanuit Brazilie hangt in de lucht. Jordi Alba verdient een betere back-up dan Digne en met het vertrek van Iniesta lijkt het middenveld behoefte te hebben aan een wereldtopper die er niet alleen meteen staat, maar ook past in de Barcalona huisstijl. Het is te hopen dat de clubleiding hieraan vast blijft houden, zich daarmee onderscheidt van andere teams en niet de richting kiest van fysiek sterke spelers die de voorkeur krijgen boven de meer voetbaltechnische spelers. De geluiden die hierover doorsijbelen uit de burelen van de club zijn echter niet heel positief.
Penya Barcelonista de Roosendaal en Barça
Onze Penya was dit seizoen weer behoorlijk in de weer met en voor onze leden.
In oktober was de jaarlijkse voetbalquiz in Chagall weer een succes en de wedstrijden die gezamelijk werden gekeken, verliepen uiterst succesvol.
In December verzamelden we ons massaal voor de Clasico tegen Real en de laatste 2 maanden werd de beslissende zege in de Liga tegen Atletico en de Copa winst tegen Sevilla gezamelijk gevierd!
Stuk voor stuk bijzonder geslaagde bijeenkomsten van de Penya Barcelonista de Roosendaal! Dat al deze wedstrijden gewonnen werden, was een fijne bijkomstigheid!
Verder konden we ook dit jaar weer een hoop leden blijmaken met toegangskaarten voor wedstrijden. Bijna 30 leden bezochten dit seizoen een wedstrijd van FC Barcelona. In het eerste competitieweekend (het weekend van de aanslag op de Ramblas) waren er leden (veilig) in het stadion aanwezig en in januari waren er maarliefst 8 leden aanwezig bij de thuiswedstrijd tegen Levante. Drie leden waren ook live aanwezig bij de historische afgang in Rome. Ook bij de Clasico van aanstaande weekend is de Penya met 2 leden van de partij!
Kortom, onze Penya is na bijna 5 jaar springlevend!
Net als FC Barcelona kunnen we al bij al zeggen dat we een prima seizoen achter de rug hebben! Hopelijk zien we velen van jullie ook volgend jaar weer terug. In levende lijve of op social media!