In een duel dat in het teken stond van de aanslag in Barcelona enkele dagen eerder heeft FC Barcelona gedaan wat het moest doen in deze lastige periode: 3 punten pakken tegen Real Betis.
Na een indrukwekkende minuut stilte begon Barcelona het seizoen in de Primera Division in de wetenschap dat het niet meer de ploeg is van weleer. Weggespeeld door Real, wachtend op versterkingen en vandaag ook nog eens zonder de geblesseerde Iniesta en Luis Suarez. Plotseling bleef er een doodnormale ploeg over met nog 2 spelers van wereldklasse, teveel spelers die niet het Barça niveau hebben en een aantal vaste krachten die al tijden hopeloos uit vorm zijn.
Een voetbalshow, die Camp Nou regelmatig ziet tegen kleinere tegenstanders, mocht daarom niet verwacht worden. Wellicht dat daarom Camp Nou slecht voor 2/3 gevuld was!
Tegen een matige ploeg was Barcelona beter, maar was er zelden een geslaagde combinatie te zien. Slechts wanneer Lionel Messi aanzette, viel er iets te beleven. De Argentijn deed dat veelvuldig, was uiteraard Barça's beste man (samen met Sergio Roberto), maar had pech in de afwerking 3x raakte hij de paal!)
Toch was het duel voor rust al beslist. Eerst door een eigen doelpunt van Costa, vlak daarna door Sergio Roberto. Beide keren was Deulofeu de aangever. De vleugelspits komt tekort voor Barcelona, maar kan in dergelijke potjes zeker van waarde zijn. Dat kon niet gezegd worden van zijn collega op de andere vleuegel, Paco Alcacer. Weliswaar stond de cerntrumspits niet op zijn positie, zijn optreden was bijna een beetje zielig.
In de 2e helft werd het er niet beter op, maar in afwachting op betere tijden waren er ook een aantal lichtpuntjes.
Zo was Sergio Roberto op het middenveld erg sterk. Hij dook voortdurend op in de 16-meter van Betis en dekte diep door om de Betis defensie onder druk te zetten. Messi werd hierdoor voor een groot deel van zijn verdedigende taken ontlast.
Verder was er de eerste basisplaats van Nelson Semedo. De van benfica overgekomen back begon aarzelend, maar naarmate de wedstrijd vorderde stoomde hij steeds vaker door op de rechtervleugel. Met wat aanpassingstijd kan dit wellicht eindelijk weer eens waardige opvolger van Dani Alves worden. Tactisch werd enigszins duidelijk wat Ernesto Valverde wilde bij balbezit tegenstander; zo hoog en snel mogelijk druk zetten op de tegenstander. Dat deed in ieder geval weer denken aan de tijden van Pep Guardiola en Tito Vilanova.
In balbezit is het nog een beetje gissen wat de plannen van Valverde zijn. Het ontbreken van voldoende kwaliteit op een groot aantal posities is daarbij voorlopig een geldig excuus.
Het bestuur van FC Barcelona is daarbij aan zet en staat onder grote druk. Gezien de gebeurtenissen eerder in de week in Barcelona, onthielden de supporters zich dit duel wijselijk van al te massale protestacties tegen Bartomeu en co. Dat die er gaan komen, staat echter onomstotelijk vast.