Het uiterst wisselvallige seizoen van FC Barcelona heeft zijn logische beslag gekregen in de uitschakeling in de CL. Tegen een georganiseerd Juventus kwam de ploeg geen moment in de buurt van een Remontada 2.0. Zonder 1x te scoren in het tweeluik tegen de Italianen verliet Barça roemloos en kansloos het Europese toneel. In Camp Nou bleef het 0-0.
Waar gehoopt was op een comeback zoals tegen PSG verliep de wedstrijd tegen Juve eigenlijk zoals te verwachten. Door compact te spelen, Neymar continu dubbele (rug)dekking te geven en Messi zoveel mogelijk in te sluiten, werd eigenlijk redelijk eenvoudig de angel uit de meeste Barcelona-aanvallen gehaald. De Catalenen en Luis Enrique hadden ook ditmaal geen tactische vondst kunnen bedenken om de Italianen te verrassen. Aanvallen werden voornamelijk opgezet door individuele acties in plaats van snelle combinaties met middenvelders en backs die over de Barcelona-aanvallers heen doken.
De solo-acties van Messi en Neymar waren door de compacte speelstijl van Juventus daardoor volstrekt kansloos. Zo verloor de Braziliaan gisteren liefst 46x de bal! Meer dan welke speler ook in dit CL-seizoen! Het typeert ook een beetje het probleem van Barcelona dit jaar (en eigenlijk ook de 2 voorgaande jaren): de ploeg wordt voornamelijk gevaarlijk door individuele acties van 'MSN'. Tegen mindere ploegen is dit vaak voldoende, maar tegen de Europese top liggen de 3 te vaak aan banden en zijn er weinig andere opties. Het scorend vermogen van het middenveld Rakitic/Busquets/Iniesta spreekt ook boekdelen: alleen Iniesta scoorde in dit CL-seizoen 1 maal.
Luis Suarez zat in de zak van het duo Chiellini/Bonucci en maakt niet zijn beste seizoen in Catalaanse dienst door. Lionel Messi was (wederom) de gevaarlijkste aanvaller, maar kan het in topwedstrijden ook niet alleen. Los van zijn immense bijdrage aan het spel van Barcelona is het zowiezo opmerkelijk hoe weinig Messi de laatste 3 jaar belangrijke topwedstrijden heeft beslist. Iets wat de jaren daarvoor altijd zijn visitekaartje was: Big Game Player. Eigenlijk is de halve finale wedstrijd thuis tegen Bayern Munchen in 2015 de enige uit de 3-jarige periode van Luis Enrique.
Tegen de keeper waar Messi nog nooit tegen had gescoord, Buffon, was Messi wel een aantal keer dichtbij, maar de precisie ontbrak telkens bij de Argentijn. Zijn eerste schot, de beste mogelijkheid van de hele wedstrijd, ging naast, zijn 2e werd gekeerd door Buffon, waarna de rebound in het zijnet belande. Een vroeg doelpunt had Barcelona nog hoop kunnen geven, maar nu zakte ook die hoop naarmate de 2e helft vorderde ver weg. De druk werd wel opgevoerd en de omsingel was op een gegeven moment een feit, grote kansen bleven uit. Tekenend voor het nivo van de selectie was dat toen de druk echt moest worden opgevoerd een centrale verdediger (Pique) naar voren werd gestuurd en dat het inbrengen van Paca Alcacer er alleen maar voor zorgde dat Luis Suarez veel meer vanaf de zijkanten ging spelen. De ploeg ontbeert nog steeds een goed breekijzer voor momenten dat er iets geforceerd moet worden, maar ook alternatieven om als snelle buitenspelers in te brengen. Er wordt inmiddels gesproken om hiervoor Delafeu terug te halen van AC Milan, maar de vraag rijst daarmee ook waarom een speler als Munir mocht vertrekken. Het zal 1 van de vele zaken zijn waar technisch directeur Roberto Fernandez zich deze zomer mee bezig zal moeten houden.
De uitschakeling tegen Juventus werd hierdoor logisch en niet eens moeilijk te bevatten, omdat de Italiaanse kampioen gewoonweg een beter team dan Barcelona heeft op dit moment.
Aanstaande zondag wacht de volgende beslissende wedstrijd, uit bij Real Madrid. Gezien de vorm waarin beide ploegen momenteel verkeren, lijkt het niet anders dan dat Barça na dit duel ook afscheid kan nemen van de landstitel.
Het is voor Barça-fans deze dagen vooral de teloorgang ondergaan en misschien ook terugkijken op een periode dat hun ploeg op een zelden vertoonde manier het wereldvoetbal heeft gedomineerd. Visca Barça!