Het proces volstrekt zich langzaam en met af en toe nog pieken en oplevingen, maar de trend lijkt toch duidelijk: het gouden Barcelona wat de voetbalwereld al ca. 10 jaar lang overheerst en betoverd heeft, lijkt toch echt op zijn retour. Na de afstraffingen in Manchester en Parijs eerder dit CL-seizoen werd Barça ook in Turijn tegen Juventus op bijna alle vlakken afgetroefd. In Turijn stopte de teller bij 3-0!
Waar Barcelona zich een aantal jaar geleden nog wel eens stuk liep op een blauwe muur van Chelsea of een door Mourinho geparkeerde Inter-bus, zijn de nederlagen dit seizoen voornamelijk te wijten aan het feit dat de tegenstander gewoonweg beter voetbal speelt. Iets wat vroeger ondenkbaar was. Uiteraard is het logisch dat een ploeg niet altijd de beste kan blijven en dat spelers ouder worden, feit is ook dat langzaam het Barça-DNA uit de ploeg lijkt verdwenen. Waar is de aanwas uit de eigen jeugd? Waar is de volledige controle van het middenveld? Het duizelingwekkende positiespel?
Waar Barcelona jarenlang teerde op het goede veld- en samenspel, waardoor de individuele klasse vanzelf kwam bovendrijven, leunden veel andere ploeg vaak op een aantal grote sterren met daarachter een blok in dienst van.
De laatste jaren lijkt juist Barcelona steeds vaker deze tactiek te hanteren. Alles in dienst van ‘MSN’, waardoor het veldspel wat minder aandacht heeft gekregen. Aan de andere kant presenteren steeds meer Europese topteams (Juve, Chelsea, Dortmund, Bayern) zich als teams die echt als 1 geheel voetballen. Met zijn allen aanvallen, met zijn allen verdedigen. Die modern voetbal spelen. Plotseling lijkt het spel van Barcelona daarmee achterhaald, ouderwets, voorspelbaar en statisch. Het is een fascinerende ontwikkeling die zo stilletjes heeft plaatsgevonden. Het is een ontwikkeling die Barcelona en de leiding moet zien om te buigen, maar die behoorlijk wat tijd, geduld en geld kan gaan kosten.
Uiteraard blijven er de individuele momenten van een aantal wereldspelers, zoals ook in Turijn waar de ploeg via Iniesta, Suarez en Messi makkelijk 1 of 2 keer had kunnen scoren. Maar het algehele beeld was toch dat de thuisploeg de wedstrijd, ondanks maar 35% balbezit, stevig in handen had. Door al vroeg heel hoog druk te zetten, zat Barcelona vanaf het begin in de problemen. Door dan ook nog zoveel ruimte weg te geven aan topspelers als Dybala was het wachten op doelpunten. Zo slecht als in Parijs was het niet, maar de 2-0 ruststand was even verontrustend als terecht.
Na rust een iets beter Barcelona, maar toen Chiellini de 3-0 binnenkopte, was duidelijk dat Barcelona een doelpunt nodig had om nog enige kans te hebben in de return. Toen dat er niet kwam, is er alleen nog bange hoop op een zelfde mirakel als de 6-1 tegen PSG, maar dat zal een ervaren ploeg als Juventus nooit overkomen.
Het seizoen zal wellicht afgesloten worden met winst in de Copa del Rey als troostprijs, maar de clubleiding zal zich moeten gaan beramen hoe het Barcelona-DNA weer terug te krijgen. Te beginnen met een nieuwe coach, maar ook met een aantal echte versterkingen.
Er is, kortom, heel veel werk aan de winkel deze zomer. Zelfs als er nog mirakels in competitie en CL zouden plaatsvinden. Want zelfs die zouden de mankementen niet meer kunnen verbloemen!